115 min.
Het was een poos geleden sinds ik laatst een Franse film zag, met Franse televisie niet veel korter daarna. Deze film wordt onder het Engelse The Wolf’s Call in de Nederlandse bioscopen gezet, dus de verwarring was kortstondig tijdens de introductie van de film.
Die introductie is ook zo’n beetje het enige moment dat de kijker in deze twee uur rust krijgt, en niet het gevoel dat er ademnood dreigt. De film speelt zich bijna compleet af op een onderzeeër, en ik raad de zeer claustrofobische lezer de film dan ook af.
Tijdens deze thriller wordt een team gevolgd tijdens maritieme acties, met nadruk op de jongeman die met absoluut gehoor de sonar en dreigingen in de gaten moet houden. Hij krijgt een klein beetje invulling naast zijn functie in de onderzeeër, de andere personages moeten het alleen met een naam en functie doen.
Voor een film van twee uur is het knap hoe het tempo wordt vastgehouden: zelfs als er een licht-absurde twist komt opdagen, is er weinig tijd om er te lang bij stil te staan. Door dit jakkerige is het bijna een opluchting wanneer je de aftiteling bereikt: dit heb je toch overleefd.
Mocht je zin hebben in een ‘ouderwetse’ thriller die niet vol CGI, ontploffingen en een luide soundtrack zit, kan je heel goed terecht bij Le chant du loup. Nog eventjes in de bioscoop te vinden.
Le chant du loup, Canal+ 2019
Anyway, wie kent het verhaal niet? Met de remake was er meer discussie over de casting (moest dat compleet Midden-Oosters zijn), de aankleding (een combinatie van Midden-Oosten en Aziatisch, kon dat wel gemixt?), de liedjes (moest dat wel?), Will Smith als Genie (waarom probeerde hij het sowieso?) en simpelweg de luiheid van Disney (in de vorige alinea genoemd). En trouwens, de stoere Guy Ritchie voor het keurslijf van Disney?
Nou ja, er zijn ook argumenten tegen. De tieners hebben zeer tienerige problemen en het acteerwerk daarin is niet van je van het. De folklore komt er een beetje bekaaid van af, en het tempo ligt zo hoog dat er geen ruimte of zin is om zowel folklore als de karakters die er onder lijden, enige diepgang te geven. Ik noem het een snack voor een reden.
Want dat is het probleem van deze film: het is saai, en suf, en ongemotiveerd. De ‘grappige’ momenten landen niet, de ‘spannende’ momenten zijn een verzameling van snel-bewegende beelden zonder kop of staart, zelfs de slechteriken lijken niet zeer gemotiveerd? En waar zijn al de cameos, de lopende grap dat verschillende beroemdheden wereldwijd eigenlijk aliens zijn? Zo ploetert het maar door met een conclusie die van mijlenver te herkennen is; als je tussendoor niet afgehaakt bent.
Deze documentaire is niet alleen over Alexandria Ocasio-Cortez, ook al wordt haar naam en beeltenis gebruikt om de aandacht te trekken. Het gaat hier om grass-roots, om de mensen (meestal vrouwen) die er helemaal genoeg van hebben dat zij op geen enkele manier vertegenwoordigd worden in de politiek. Er zitten karakters tussen die zo verdomde inspirerend bent dat je je afvraagt waarom ze niet al [x aantal] jaar in een functie zitten waar ze de wereld ook kunnen verbeteren. Nou, dat legt de documentaire ook fijntjes uit.
One of Us is een documentaire over orthodoxe Hadisic Joden in het New Yorkse Brooklyn, en dan vooral de mensen die geen onderdeel meer van ze uit willen maken. En vooral in het geval van vrouwen, kan deze orthodoxe gemeenschap hun verlies slecht nemen. Bij de afvallige mannen is er nog enige vorm van communicatie; men kijkt de andere kant uit wanneer ze heidens gedrag vertonen. Vrouwen worden bedreigd. Rechtszaken worden ingezet (op die manier mag de heidense samenleving schijnbaar wel gebruikt worden).
Niet schrikken, je hebt er nog ondertiteling voor nodig ook – behalve als je Spaans en een Mexicaans dialect spreekt. Nog niet afgeschrikt? Goed zo, want de film is je tijd waard – ook al weet je er na misschien niet eens precies waarom.
The Feels begint in ieder geval al met een luchtiger element: tijdens een vrijgezellenfeest komt men er achter dat één van de twee verloofden nog nooit een orgasme heeft gehad. Haha, seksgrapjes! Alleen heeft ene verloofde al die tijd wel gedaan alsof seks orgasmes opleverde dus ineens …iets minder grappig, want hoe moet je daar mee omgaan als je dat net voor je bruiloft te horen krijgt?
houden … moet het schijnbaar altijd weer experimenteel, onaangenaam en bloot.