Category: In Nederlands geschreven

The Hollow

10 x 24 min.

Ja, wat is dit dan nu weer? Om de zoveel tijd probeer ik een geanimeerde serie, omdat ik daar mee ben opgegroeid en fijne herinneringen aan heb terwijl ik tegelijkertijd niet die nostalgische meut met ‘vroeger was alles beter’ wil zijn. Om die reden is veel anime niet the hollow netflixaan mij besteed, maar er is meer animatie dan anime.

Onderdeel daarvan is The Hollow, een Canadese serie die nu op Netflix te vinden is. Het zijn dan wel tieners die in een vreemde wereld wakker worden zonder dat ze weten wie en waar ze zijn, het is zeker geen kinderachtige serie. Na een ietwat log begin, ontvouwt de serie in iets dat Dali-light genoemd zou kunnen worden; minotaurussen, poorten naar andere werelden, het zieke paard van de Dood en zo verder. Het is vreemd en soms een beetje eng, tot één van de hoofdrolspelers weer zijn rol als comedic relief invult.

Het unheimliche gevoel verdwijnt snel wanneer de clue bereikt is, en de serie wordt weer standaard zaterdagochtend-kindertelevisiemateriaal. Misschien hoef je de laatste aflevering niet eens te bekijken. Maar daarvoor … daarvoor is het best allemaal vermakelijk met een vreemd randje.

The Hollow, Netflix 2018

Good Girls

10 x 42 min.

Soms is Netflix lekker snel en dan hoef je niet te bedenken waar je de titel nu ook al weer van kent, maar zit je nog in de staart van andermans (meestal Amerikaans) enthousiasme en kun je gelijk meedoen. Oh ja, hier vond ik de trailers leuk van!

Good-Girls-Poster-NBCDrie vrouwen zitten in financiële problemen en besluiten dat dat het beste op te lossen is met een supermarkt overvallen. Daar zit nooit zo heel veel geld, maar genoeg om hen te helpen. Tsja, lijkt dat nu net een supermarkt van een gang te zijn! Vervolgens moeten de drie van alles doen om het geld terug te betalen.

Comedy dus, en grotendeels van de tijd ook om te lachen. Soms maakt Annie wel hele domme en vervelende opmerkingen en beslissingen, en er zijn genoeg stereotypes om af te strepen, maar stiekem lijkt iedereen er wel lol in te hebben, en dat is besmettelijk.

Groot voordeel is dat het merendeel van de grappen niet vrouwonvriendelijk is, en de drie hoofdrolspelers ook op verschillende manieren vrouw mogen zijn. Zit er bijna nog een feministisch tintje aan je zomers vermaak.

Good Girls, Netflix/NBC 2018

De witte weg

Ik ben in China.

Hoe kom ik nu weer terecht bij een boek over (de geschiedenis van) porselein? Oh ja, de algemene kennis verbreden, en vast ergens een enthousiaste recensie. Dit is wel non-fictie aan de kant van één hoofdstuk per dag, zeker in het begin en wanneer de auteur erg persoonlijk en/of navelstaarderig wordt.

Wat is er verder? Een reis over drie continenten (Noord Amerika, Europa, Azië) om te bekijken hoe porselein koninklijke huizen en rijkelui helemaal van het padje kunnen krijgen. Leren hoe porselein wordt gemaakt en hoeveel soorten er zijn, en wat voor impact de mijnen en fabrieken op dagelijkse levens heeft.

Op die manier wordt het een geschiedenisboek van/voor de gewone mens, iets waar ik altijd graag over lees. Lees De Waal’s mijmeringen met een half oog en houd de aandacht voor de porseleinen paleizen en Duitse alchemisten.

De witte weg: verslag van een obsessie, Edmund de Waal, De Bezige Bij 2015

Team Foxcatcher

90 min.

Soms merk ik dat ik liever een documentaire kijk over iets waar ik maar heel weinig van af weet. Ik heb deze documentaire aan mijn Netflix-lijst toegevoegd toen de film Foxcatcher uitkwam, en ik geen zin had in tegen Steve Carrell en Channing Tatum aan te kijken. Zo weet ik dus ook niet of de film dichtbij de realiteit blijft.

Team foxcatcher poster imdbDe realiteit is deze. Multimiljonair John DuPont is een vreemde vogel die op zijn landgoed een wereld creëert waarin atleten – vooral worstelaars – zich helemaal, zorgeloos, op de sport kunnen storten, want de VS is wel vaak genoeg nummer twee geworden. Dat vreemde vogel zijn toont zich eerst nog in redelijk onschuldige dingen, maar eindigt in dodelijke paranoia en jaloezie.

Dit speelt zich grotendeels in de 80s en 90s af en het beeld kan ook niet meer 80s worden. Er werd veel gefilmd bij team Foxcatcher, dus er is eens niet een monopolie van talking heads.

Het is vooral het tempo dat ik bewonderenswaardig vind. Amper interesse in zowel true crime als worstelen, en toch geen moment dat ik de documentaire als een sleur ervoer. Het is een enigszins surrealistische blik achter de schermen die zonder moord misschien nooit gedeeld was. De VS moet winnen tenslotte, en wat daar voor moet gebeuren gaat niemand iets aan.

Team Foxcatcher, Hattasan Productions 2016

De geniale vriendin

Vanochtend belde Rino.

Naar mijn idee is de meeste hype over Elena Ferrante (wie is het echt?) en haar boeken alweer voorbij, maar zoals wel vaker gezegd: soms lees ik het liefst gehypete media ver na de hype, zodat ik ze neutraal kan ervaren. Voordeel met boeken is dat ze dan ook makkelijker in de bieb verkrijgbaar zijn.

Ik ben nog steeds vrij van mijn TRL, en De Geniale Vriendin leek licht genoeg tussen wat ik net had gelezen en nog ging lezen. Plus dat het gewoon een titel was waarvan ik net genoeg wist om het te herkennen in de bibliotheekkasten.

Enfin, dit is pas het eerste boek uit een serie, maar ik vermoed dat de anonimiteit van de auteur flink heeft bijgedragen aan de hype. Want ja, men krijgt een eerlijk kijkje in naoorlogs Napels, armoe versus rijkdom, de rol van meisjes en vrouwen en hoe sommigen daar uit proberen te klimmen. De levens van Elena en Lila in fijn detail, met Napels als heel de wereld. Een variatie van afwijkende karakters komt langs, en het is allemaal makkelijk weg te lezen. Maar wat wordt er gelezen?

Met een mannelijke auteur was dit alles waarschijnlijk een Groots Literair Werk genoemd, waar deze boeken weer als pulp en vakantieverhalen worden genoemd. Er is weinig meer dan het opgroeien van de twee meiden, en in hun opgroeien zit protest tegen de rol van vrouwen, het gezin als bouwsteen van de samenleving, hoe (gebrek aan) geld verschillende soorten rijkdom in de weg zit. Het is een interessante en frustrerende blik op recente geschiedenis, maar het eindeloos meeslepende en verslavende heb ik niet ervaren. Voor wie dat wel doet: er zijn nog drie andere boeken.

De geniale vriendin,  Elena Ferrante, Wereldbibliotheek 2013

Spiderman Homecoming

133 min.

Ik had niet echt haast om deze te zien, want Marvel biedt toch elke zoveel maanden hetzelfde ‘nieuws’ aan. En dan ook nog een derde nieuwe Spiderman binnen vijftien jaar? Moh. Andermans enthousiasme wat betreft Marvel had me naar Ant-Man geleid, dus dat was ook weinig motiverend.

Spider-Man_Homecoming_posterMaar dan wil je high school comedy en oké Tom Holland (de derde Spiderman) doet het zo leuk en het is zaterdag, dus vooruit. Genoeg excuses.

Gelukkig slaan ze deze keer de spinnenbeet etc over, en mag Peter Parker in zijn eigen wijk bewegen en spelen. Want hoe tof dat superheld-zijn ook is, hij is een tiener. En deze keer is dat echt duidelijk: schoolreisjes, populariteitsstrijd, gala, huiswerk!

Ander pluspunt is de schurk. Geen cartoonish nick name en dubieuze motivatie, maar ‘gewone’ criminaliteit met een alien tintje door de (noodzakelijke) verbinding met eerdere Marvelfilms. En ook daar scoort deze film op, dat die verbinding eens niet door de strot wordt geduwd.

Alles waar ik zin in had dus, en dat voor een Marvelfilm.

Spiderman Homecoming, Marvel 2017

Grace & Frankie

52 x 30 min.

Ik schrijf deze review vooral om de paar mensen die deze show nog niet hebben gezien te laten weten dat het écht niet alleen ‘voor de (oude) vrouwtjes’ (en daarom suf en tuttig) is. Vooral omdat het niet in die hoek was geschoven als de rollen waren omgedraaid, en het twee oude mannen als hoofdpersoon waren. Grace_and_Frankie

Enfin, Grace & Frankie begint met twee bejaarde vrouwen die er achter komen dat hun mannen niet alleen homoseksueel zijn, maar ook al jarenlang in een affaire met elkaar zijn. Ze zijn te verschillend om al die jaren ook bevriend te zijn geweest, maar bij wie moet je dan terecht in zo’n situatie?

Het begint dus zo, maar door de seizoenen heen (vier), gaat het vooral over nooit te oud om te leren, vriendschappen, zelfstandigheid en familie. Eerst is dat comedy over hoe vreemd Frankie’s familie en hoe gevoelloos Grace’s familie is, maar daar blijft de show dus niet in hangen. Ontwikkelingen links en rechts, voor iedereen. Wat heel makkelijk tweedimensionaal had kunnen zijn en blijven, groeit zo’n groot hart dat je je er bijna zorgen om gaat maken (het blijven bejaarden, tenslotte).

Dus ja, dit is ook leuk en lief om te kijken zonder bij je ouders te scoren.

Grace & Frankie, Netflix 2015