Tag: drama

Grace & Frankie

52 x 30 min.

Ik schrijf deze review vooral om de paar mensen die deze show nog niet hebben gezien te laten weten dat het écht niet alleen ‘voor de (oude) vrouwtjes’ (en daarom suf en tuttig) is. Vooral omdat het niet in die hoek was geschoven als de rollen waren omgedraaid, en het twee oude mannen als hoofdpersoon waren. Grace_and_Frankie

Enfin, Grace & Frankie begint met twee bejaarde vrouwen die er achter komen dat hun mannen niet alleen homoseksueel zijn, maar ook al jarenlang in een affaire met elkaar zijn. Ze zijn te verschillend om al die jaren ook bevriend te zijn geweest, maar bij wie moet je dan terecht in zo’n situatie?

Het begint dus zo, maar door de seizoenen heen (vier), gaat het vooral over nooit te oud om te leren, vriendschappen, zelfstandigheid en familie. Eerst is dat comedy over hoe vreemd Frankie’s familie en hoe gevoelloos Grace’s familie is, maar daar blijft de show dus niet in hangen. Ontwikkelingen links en rechts, voor iedereen. Wat heel makkelijk tweedimensionaal had kunnen zijn en blijven, groeit zo’n groot hart dat je je er bijna zorgen om gaat maken (het blijven bejaarden, tenslotte).

Dus ja, dit is ook leuk en lief om te kijken zonder bij je ouders te scoren.

Grace & Frankie, Netflix 2015

 

Young Adult

94 min.

Diablo Cody/Charlize Theron sandwich! Waar Tully juist meer dan verwacht was, had ik hier wél ‘Juno voor volwassenen’ verwacht. Maar deze keer was het weer stukken menselijker in plaats van een bingokaart van superscherpe leuke opmerkingen. Sommige schrijvers kunnen dus wel groeien. young-adult-poster

‘Volwassen’ is in is het geval van hoofdpersoon Mavis zeer ruim toe te passen. Ze vond haar middelbare schooltijd haar hoogtepunt en verdient genoeg geld om niet aangepast mee te draaien in de ‘gewone’ samenleving. Door een uitnodiging komt ze weer terecht in het dorp van het jeugd en gedraagt zich daar dan ook naar. Inclusief het claimen van een vriendje, dat tegenwoordig wel een getrouwde vader is.

Mavis is vervelend, maar altijd net op het randje van meelijwekkend. Kan iemand d’r een tik geven, kan iemand haar helpen.

Dus deze keer ook weer geen wahahaha-comedy, maar een wijze les die met veel ongemak je onder de neus gewreven wordt. Hoop nu maar dat dat hoogtepunt nog komt, echt waar.

Young Adult, Paramount Pictures 2011

Lean on Pete

When I woke up that morning, it was still pretty early.

I didn’t know there was a book before the film. Now I know the story, I’m … going to skip the film. There are amounts of pain/trauma you don’t want to go through twice. See also: The Green Mile.

Lean on Pete is a horse, but it’s Charley’s story, and it’s a collection of miseries. Charley and his little-good father move through the USA to wherever work is, his mother is mostly unknown and there’s never enough money, furniture or food.

Because his father disappears from time to time, and it’s the summer holiday anyway, Charley (15 years old) goes looking for a job. He finds one in taking care of race horses, with a dodgy fellow, because those seem to be the only kind in his life.

The story is hailed for being Americana, humane, a slice of life and so on, but for a large amount of time it is just sadness upon badness upon abuse. Don’t mistake this book to be something for horse fans, either.

The only reason I’d call this a summer read because in winter there isn’t even nice weather outside to distract you from the shit luck Charley has, again and again. Yes, all of it is nicely written, but just consider the sacrifice of happiness.

Lean on Pete, Willy Vlautin, Faber and Faber 2010

The Golden House

On the day of the new president’s inauguration, when we worried that he might be murdered as he walked hand in hand with his exceptional wife among the cheering crowds, and when so many of us were close to economic ruin in the aftermath of the mortgage bubble, and when Isis was still an Egyptian mother-goddess, an uncrowned seventy-something king from a faraway country arrived in New York City with his three motherless sons to take possession of the palace of his exile, behaving as if nothing was wrong with the country or the world or his own story.

The first #readathon book, my second Rushdie. I picked this book because a review made it sound like satire about the present American president. You could say that a character shows up with definite resemblance to the man, but he’s a side character of a side character. And with the actions of this president … there’s a thin line between satire and reality here.

So what is The Golden House about? The family Golden, rich immigrants come to New York City. They’re leprechaun gold, new money, and it mesmerises main character René, a (script) writer. Mesmerised turns into obsessed and entangled, which makes an exciting story, but makes several victims.

In the end you might agree with this being satire about the present American president, maybe not so much solely him, but also the world he came from and the inhabitants of that world who are sure that everything can be bought. The very rich society of Manhattan is almost as alien as creatures from a science fiction story, these just have more influence on our media and politicians.

The Golden House, Salman Rushdie, Random House 2017

Tully

96 min.

Diablo Cody is zo’n auteur waarvan men (degene die haar werk kent) erg voor of tegen is. Juno is misschien haar meest bekende film, en je vond de dialogen hartstikke tof leuk grappig of vreselijk irritant. Dat Tully dan ook netjes op de poster zegt ‘Van de schrijver van Juno’ kan een risico zijn, maar ik wilde de film vooral zien voor de vrouwelijke acteurs. En Cody zou volwassenen toch niet net zo lollig en bijdehand als tieners laten praten?
tully-movie-poster
Ook deze keer is er weer het moederschap, maar verder zijn de overeenkomsten klein (mannen zijn redelijk passieve sukkels, dat wel). Moeder Marlo heeft al twee kinderen, en is zwanger van de niet-geplande derde. Na de bevalling geeft haar broer haar een night nanny, zodat ze kan proberen haar leven terug te krijgen. Tully is vreemd, maar oh zo behulpzaam, en lijkt dingen echt beter te maken voor Marlo.

Ik gebruik hier natuurlijk ‘lijkt’ voor een goede reden, maar of het nu wel of niet zo is, Marlo komt weer in de buurt van haarzelf, haar leven en haar familie. Dit alles op een veel lievere manier dan ik had verwacht. En wow, wat is het moederschap stuntelen, met of zonder externe hulp.

Tully is voorlopig nog in de bios te zien.

Tully, Bron Studios 2018

Other People

97 min.

Vaagjes kon ik me herinneren dat meerdere mensen op verschillende mensen deze film had aangeraden, alleen niet precies meer waarom. Maar er was een Siberische beer buiten, dit leek op een familie saga (het soort verhaal waar ik altijd een zwak voor heb) en ik had tijd te vullen dus ja hoor – geef maar.

Other People posterBeste mensen, blijkt de moeder van de familie dus dodelijk ziek te zijn. Hoofdpersoon doet zijn best om succesvol te zijn als schrijver, maar komt als lichte faalhaas terug naar huis om voor zijn familie te zorgen. Waar zijn vader nog steeds zijn homoseksualiteit niet heeft geaccepteerd en zijn zusjes niet echt weten hoe contact met hem te leggen. En moeder maar haar best doen om te doen alsof.

Alsnog is het niet alleen maar tranendal, waardoor de kleine pijntjes misschien juist vaker in de roos landen. Want wat doe je als je samen met je moeder begraven versus cremeren moet bespreken terwijl je net chocolade milkshakes hebt besteld bij de man die je op Tinder hebt gespot?

Bitterzoet noemen ze dat, geloof ik, maar ik nam er vooral van mee dat je blij moet zijn met de mensen die je hebt, voor je ze verliest. En verdorie, wat speelt Molly Shannon een vrouw die je niet wilt verliezen.

Other People, Park Pictures 2016

Divines

107 min.

Flikken de Fransen het weer. Verdorie, wat een film. Na Black en Girlhood een film vanuit de banlieus, de lelijkste plekken van Frankrijk met (pijnlijk) bewijs dat de mensen die daar wonen, heen gestuurd zijn, gedumpt zijn, niet minder menselijk zijn dan de Franse clichés die rond de Eiffeltoren flaneren.

divines easy tigerDeze keer weer een vrouwenvriendschap, met romance ver op de achtergrond. Zij houden vooral van elkaar. Dat het geld waardoor ze extra lol hebben van drugs en diefstal komt – liever niet over nadenken.

Dat het niet mooi afloopt (die Fransen toch) hoef ik niet aan te stippen, in deze film gaat het over de eindeloze liefde tussen twee vriendinnen, hoe cliché ideeën over mannelijk en vrouwelijkheid (de vrouw is de dealer, de man danst, de vrouwen zijn agressief, de mannen volgen) ondersteboven gezet worden zonder het onder je neus te wrijven. Het gaat om de eindeloze, uitzichtloze hopeloosheid van groeien naar alles waar je beticht van wordt. Zijn het beesten, of zijn het hun omstandigheden? En kan dat wel veranderen zonder dat het barst?

Divines, Easy Tiger 2016