Tag: drama

Lady Bird

95 min.

Ik heb een wantrouwende inborst: als iets het allerbeste ooit is en zó herkenbaar, mag men mijn portie aan fikkie geven. Is er de mogelijkheid om de portie gratis tot mij te nemen …vooruit, ik ben Hollandser dan wantrouwende.

Ladybird posterEn zo keek ik Lady Bird, een film die zó herkenbaar zou zijn voor elke tiener (die in de jaren negentig was opgegroeid) en met verschillende prijzen werd beloond. Was het herkenbaar? Soms, de rest werd beïnvloed door de omgeving (Californië).

Wat de film vooral een klein beetje boven het maaiveld uit laat steken, is Saoirse Ronan. Goed in alles wat ze doet, en krijgt het nu dus ook weer voor elkaar om de kijker het haar te gunnen, d’r een tik te willen geven, maar vooral te zien hoe vast ze zit in pubertijd, zichzelf en haar omgeving.

Zo kabbelt het allemaal door, gelukkig ook eens zonder toevoegingen die sommige films noodzakelijk vinden om drama te creëren. Ronan mag spelen wat ze kan, en ook zonder herkenning is het een fijn filmpje.

Lady Bird, Entertainment 360 2017

 

Hunt for the Wilderpeople

101 min.

De film is indrukwekkend Nieuw-Zeelands, en niet alleen door de omgeving en de humor. Misschien is het omdat ik het herken, misschien is het omdat ik ander werk van de regisseur heb gezien (Thor: Ragnarok, What We Do in the Shadows). Hoe dan ook, het is ‘indie’ maar dan nog net een beetje anders. Droger, waarschijnlijk.

hunt for the wilderpeople posterTerwijl het onderwerp van de film het makkelijk een slopende tranentrekker had kunnen maken. Een pleegkind krijgt een laatste kans; op een klein boerderijtje in de middle of nowhere. Hij is een ongemakkelijke puber, maar zijn pleegmoeder breekt er snel doorheen. Zijn pleegvader niet.

Laat dat nu degene zijn waarmee hij vandoor gaat om te voorkomen dat hij de jeugdgevangenis in moet.

Een groot deel van de film speelt zich af in de wildernis, met maar twee acteurs, maar door tempo en dialoog wordt het geen moment rustig. Beiden komen uit hun schulp omdat het wel moet, hoe pijnlijk het ook is.

En zo klopt van begin tot einde een hart in deze film. Met af en toe zulke gortdroge momenten dat dat hart even de hik krijgt.

Hunt for the Wilderpeople, Piki Films 2016

Las Chicas del Cable

16 x 50 min.

Ik vind helemaal niets aan soaps. Het acteerwerk is te dik aangezet, er gebeurt veel te veel in één mensenleven, de muziek is ten aller tijden dramatisch (om nog maar eens te onderstrepen hoe erg het allemaal is), kom op met me.
Ik heb het Spaanstalige Las Chicas del Cable (telefoonmeisjes), zeker het tweede seizoen, Las_Chicas_Del_Cable_netflixals een gigantische python in één keer geïnhaleerd.

Groot voordeel van het taalverschil – mijn Spaans is lager dan middelbare-schoolniveau – is dat je niet full time kunt focussen op het acteerwerk; je bent tenslotte aan het meelezen. En als je niet meeleest, zijn er genoeg mooie mensen om naar te kijken, wat ook weer afleidt.

De serie draait om een groepje vrouwen in jaren twintig Madrid, en hun worstelingen met meer zelfstandigheid, ouderwetse ideeën, relaties, werk (vinden) en in het geval van het hoofdpersoon – een complete identiteit overeind houden. Zoals iedereen dat wel eens gebeurt. Geen idee hoe historisch correct het allemaal is, maar wel mooi, allemaal.

En vermakelijk, dus ook.

Las Chicas del Cable, Netflix 2017

Grace & Frankie

52 x 30 min.

Ik schrijf deze review vooral om de paar mensen die deze show nog niet hebben gezien te laten weten dat het écht niet alleen ‘voor de (oude) vrouwtjes’ (en daarom suf en tuttig) is. Vooral omdat het niet in die hoek was geschoven als de rollen waren omgedraaid, en het twee oude mannen als hoofdpersoon waren. Grace_and_Frankie

Enfin, Grace & Frankie begint met twee bejaarde vrouwen die er achter komen dat hun mannen niet alleen homoseksueel zijn, maar ook al jarenlang in een affaire met elkaar zijn. Ze zijn te verschillend om al die jaren ook bevriend te zijn geweest, maar bij wie moet je dan terecht in zo’n situatie?

Het begint dus zo, maar door de seizoenen heen (vier), gaat het vooral over nooit te oud om te leren, vriendschappen, zelfstandigheid en familie. Eerst is dat comedy over hoe vreemd Frankie’s familie en hoe gevoelloos Grace’s familie is, maar daar blijft de show dus niet in hangen. Ontwikkelingen links en rechts, voor iedereen. Wat heel makkelijk tweedimensionaal had kunnen zijn en blijven, groeit zo’n groot hart dat je je er bijna zorgen om gaat maken (het blijven bejaarden, tenslotte).

Dus ja, dit is ook leuk en lief om te kijken zonder bij je ouders te scoren.

Grace & Frankie, Netflix 2015

 

Young Adult

94 min.

Diablo Cody/Charlize Theron sandwich! Waar Tully juist meer dan verwacht was, had ik hier wél ‘Juno voor volwassenen’ verwacht. Maar deze keer was het weer stukken menselijker in plaats van een bingokaart van superscherpe leuke opmerkingen. Sommige schrijvers kunnen dus wel groeien. young-adult-poster

‘Volwassen’ is in is het geval van hoofdpersoon Mavis zeer ruim toe te passen. Ze vond haar middelbare schooltijd haar hoogtepunt en verdient genoeg geld om niet aangepast mee te draaien in de ‘gewone’ samenleving. Door een uitnodiging komt ze weer terecht in het dorp van het jeugd en gedraagt zich daar dan ook naar. Inclusief het claimen van een vriendje, dat tegenwoordig wel een getrouwde vader is.

Mavis is vervelend, maar altijd net op het randje van meelijwekkend. Kan iemand d’r een tik geven, kan iemand haar helpen.

Dus deze keer ook weer geen wahahaha-comedy, maar een wijze les die met veel ongemak je onder de neus gewreven wordt. Hoop nu maar dat dat hoogtepunt nog komt, echt waar.

Young Adult, Paramount Pictures 2011

Lean on Pete

When I woke up that morning, it was still pretty early.

I didn’t know there was a book before the film. Now I know the story, I’m … going to skip the film. There are amounts of pain/trauma you don’t want to go through twice. See also: The Green Mile.

Lean on Pete is a horse, but it’s Charley’s story, and it’s a collection of miseries. Charley and his little-good father move through the USA to wherever work is, his mother is mostly unknown and there’s never enough money, furniture or food.

Because his father disappears from time to time, and it’s the summer holiday anyway, Charley (15 years old) goes looking for a job. He finds one in taking care of race horses, with a dodgy fellow, because those seem to be the only kind in his life.

The story is hailed for being Americana, humane, a slice of life and so on, but for a large amount of time it is just sadness upon badness upon abuse. Don’t mistake this book to be something for horse fans, either.

The only reason I’d call this a summer read because in winter there isn’t even nice weather outside to distract you from the shit luck Charley has, again and again. Yes, all of it is nicely written, but just consider the sacrifice of happiness.

Lean on Pete, Willy Vlautin, Faber and Faber 2010

The Golden House

On the day of the new president’s inauguration, when we worried that he might be murdered as he walked hand in hand with his exceptional wife among the cheering crowds, and when so many of us were close to economic ruin in the aftermath of the mortgage bubble, and when Isis was still an Egyptian mother-goddess, an uncrowned seventy-something king from a faraway country arrived in New York City with his three motherless sons to take possession of the palace of his exile, behaving as if nothing was wrong with the country or the world or his own story.

The first #readathon book, my second Rushdie. I picked this book because a review made it sound like satire about the present American president. You could say that a character shows up with definite resemblance to the man, but he’s a side character of a side character. And with the actions of this president … there’s a thin line between satire and reality here.

So what is The Golden House about? The family Golden, rich immigrants come to New York City. They’re leprechaun gold, new money, and it mesmerises main character René, a (script) writer. Mesmerised turns into obsessed and entangled, which makes an exciting story, but makes several victims.

In the end you might agree with this being satire about the present American president, maybe not so much solely him, but also the world he came from and the inhabitants of that world who are sure that everything can be bought. The very rich society of Manhattan is almost as alien as creatures from a science fiction story, these just have more influence on our media and politicians.

The Golden House, Salman Rushdie, Random House 2017